Projekt badawczy

“Przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych we współpracy z jednostką naukową zmierzających do opracowania specjalistycznych zestawów opatrunkowych wspomagających gojenie ran do zastosowań medycznych.”

Projekt dofinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Dolnośląskiego 2014-2020

„Przeprowadzenie prac badawczo-rozwojowych we współpracy z jednostką naukową    zmierzających do opracowania specjalistycznych zestawów opatrunkowych wspomagających gojenie ran do zastosowań medycznych”

Nr projektu: RPDS.01.02.01-02-0029/20
Oś priorytetowa: 1 „Przedsiębiorstwa i innowacje”
Działanie: 1.2 „Innowacyjne przedsiębiorstwa”
Poddziałanie: 1.2.1 Innowacyjne przedsiębiorstwa – konkurs horyzontalny
Wartość projektu:  4 337 068,99 PLN
Wartość dofinansowania: 3 156 887,28 PLN
Okres realizacji projektu: 01/01/2021 – 30/09/2023

Konsorcjum realizujące projekt:

  1. KEYMED Sp. z o.o. – Lider Konsorcjum
  2. Sieć Badawcza Łukasiewicz – PORT Polski Ośrodek Rozwoju Technologii – Członek Konsorcjum

Jaki powinien być opatrunek?

Niezależnie od typu rany, uważa się, że optymalny opatrunek powinien przyśpieszać gojenie oraz zapobiegać występowaniu powikłań rany poprzez zapewnienie odpowiedniej wilgotności, pH, wymiany gazowej i termoregulacji oraz kontrolowanego wycieku z rany. Skuteczny, nowoczesny opatrunek powinien również eliminować ryzyko wystąpienia infekcji bakteryjnych oraz reakcji alergicznych. Nie powinien również ograniczać ruchomości stawu, a tym samym musi umożliwiać aktywność fizyczną niezbędną do rehabilitacji. Wszystkie te funkcjonalności zapewnia produkt, który jest planowanym rezultatem niniejszego projektu.

ETAPY PROJEKTU

Poziom gotowości technologicznej: Badania przemysłowe – 1 etap prac badawczych to badania przemysłowe prowadzone w celu opracowania technologii otrzymywania autologicznego opatrunku. Rozpoczynamy prace na III poziomie gotowości technologicznej, ponieważ w przeprowadzonych badaniach pilotażowych potwierdzono analitycznie i eksperymentalnie krytyczne funkcje i koncepcje technologii. Dzięki przeprowadzeniu prac badawczych osiągnięty zostanie poziom VI, zatem na koniec etapu 1 zostaną zweryfikowane wszystkie komponenty produktu i powstanie prototyp pierwszego zestawu do otrzymywania opatrunków autologicznych.

Celem 2 etapu badań jest określenie składu komórkowego, ocena rozpuszczalnych komponentów układu odpornościowego oraz potwierdzenie zachowania struktury fibrynowej w opatrunkach autologicznych uzyskanych przy pomocy opracowanych trzech prototypowych zestawów do otrzymywania opatrunków o różnych wymiarach. Do badań zostanie wykorzystana pełna krew obwodowa pochodząca od zdrowych ochotników. Dla każdego z opracowanych prototypów zestawów planujemy stworzyć osobną grupę badawczą. Jest to spowodowane ilością pobieranego materiału niezbędną do stworzenia zaplanowanych wymiarów każdego z opatrunków autologicznych.

Poziom gotowości technologicznej: Badania przemysłowe – 3 etap prac badawczych to badania przemysłowe prowadzone w celu opracowania technologii otrzymywania dwóch kolejnych prototypów zestawów do otrzymywania opatrunków autologicznych. Wnioskodawca rozpocznie prace na III poziomie gotowości technologicznej, ponieważ wybrane elementy zestawów nie są jeszcze zintegrowane w całość. Dzięki przeprowadzeniu prac badawczych osiągnięty zostanie poziom VI, zatem na koniec Etapu 3 zostaną zweryfikowane wszystkie komponenty produktu i powstaną dwa kolejne prototypy zestawów do otrzymywania opatrunków autologicznych.

Badania rozwojowe prowadzone w celu oceny funkcjonalności i skuteczności trzech prototypowych zestawów do otrzymywania opatrunków autologicznych w procesie gojenia się ran u pacjentów z ranami o różnym podłożu. Wnioskodawca rozpocznie prace na VII poziomie gotowości technologicznej, ponieważ w przeprowadzonych wcześniej badaniach przemysłowych zostały stworzone trzy prototypy zestawów do otrzymywania opatrunków autologicznych. Dzięki przeprowadzeniu prac rozwojowych osiągnięty zostanie IX poziom gotowości technologicznej, zatem na koniec etapu 4 skuteczność pozyskanych opatrunków autologicznych zostanie przetestowana u pacjentów z ranami oparzeniowymi, cukrzycą i współistniejącym z powodu cukrzycy owrzodzeniem oraz u pacjentów z owrzodzeniami żylnymi i tętniczymi.

W ramach projektu zostaną również zrealizowane prace rozwojowe polegające na zwalidowaniu w zakresie skuteczności zestawów opatrunkowych i funkcjonalności w zakresie przyspieszenia gojenia rany. W efekcie realizacji ww. prac, prowadzonych przez przedsiębiorstwo oraz jednostkę naukową, osiągnięty zostanie etap zaawansowania innowacyjnego rozwiązania jakim są specjalistyczne zestawy opatrunkowe pozwalający na jego urynkowienie.

Opis problemu technologicznego

W ostatnich latach nastąpił znaczący rozwój produktów biologicznych opartych na bazie płytek krwi wykorzystywanych do leczenia trudno gojących się ran. Podstawowym komponentem tych produktów są płytki krwi, które odgrywają istotną rolę w regulacji homeostazy i tworzeniu się skrzepu fibrynowego. Ponadto, są odpowiedzialne za aktywację i uwalnianie się ważnych cząsteczek, w tym białek specyficznych dla płytek krwi, czynników wzrostowych, czynników krzepnięcia, cząsteczek adhezyjnych, cytokin, chemokin oraz czynników angiogennych, które uczestniczą w stymulacji proliferacji i aktywacji komórek biorących udział w gojeniu ran, takich jak fibroblasty, neutrofile, makrofagi czy mezenchymalne komórki macierzyste [1].

W naszym projekcie opieramy się na produkcie fibrynowym bogatym w płytki krwi, fibrynę oraz białe komórki krwi zwane fibryną bogatopłytkową (PRF). W literaturze, PRF określana jest również jako L-PRF (leukocytarna-PRF) z uwagi na duże ilości białych krwinek takich jak neutrofile czy makrofagi, które są jednym z pierwszych komórek obecnych w tworzących się ranach [2].

W ramach projektu opracowane zostaną trzy zestawy do otrzymywania różnej wielkości opatrunków autologicznych opartych o fibrynę bogatopłytkową do leczenia trudno gojących się ran. Jak dotąd nie istnieje żaden kompletny produkt do otrzymywania opatrunków autologicznych tj. opatrunków pozyskanych bezpośrednio z krwi pacjenta, który umożliwiałby dobór jego rozmiaru do wielkości rany. Dzięki proponowanemu podejściu opatrunek zapewniałby przykrycie całkowitej powierzchni rany i przyspieszałby proces jej gojenia.

W ramach przeprowadzonych badaniach pilotażowych wykazaliśmy, że w warunkach ambulatoryjnych, przy jednorazowym pobraniu ok. 10 ml krwi pełnej i jej odwirowaniu otrzymujemy mały skrzep fibrynowy, który ma ograniczone zastosowanie w regeneracji tkanek ze względu na swoją wielkość. Uzyskane wymiary wynoszące ok.: 2cm długości x 1cm szerokości x 0,1cm nie pozwalają na całkowite pokrycie i tym samym regenerację dużych i rozległych ran.

Powyższe obserwacje korelują z dostępnym poniżej badaniem, w którym wykazano, iż w wyniku pobrania ok. 10 ml krwi możemy otrzymać mały skrzep fibrynowy do regeneracji tkanek o wymiarach ok. 3,5cm długości x 1cm szerokości x 0,1cm głębokości [3]. W ramach projektu planujemy pozyskać opatrunki autologiczne o większych wymiarach i w tym celu zastosujemy połączenie dwóch frakcji fibryny bogatopłytkowej – fibrynę strukturalną (S-PRF, skrzep fibrynowy) oraz fibrynę komórkową (I-PRF, bogatą w komórki i czynniki wzrostu) otrzymane z krwi pobranej do, dostępnych w ofercie Keymed, probówek o pojemności 10 ml. Tak powstały opatrunek autologiczny zostanie następnie przelany do specjalnie stworzonych pojemników o różnych wymiarach.

Końcowym produktem będą trzy kompletne zestawy do pozyskiwania trzech różnych rozmiarów opatrunków autologicznych do zastosowań ambulatoryjnych. W trakcie trwania projektu przewidujemy opracowanie najbardziej optymalnych warunków otrzymywania S-PRF i I-PRF poprzez m. in. optymalizację parametrów wirowania. Celem powyższych modyfikacji będzie przede wszystkim otrzymanie takich ilości fibryn, które będą odpowiednie do stworzenia opatrunków o założonych wymiarach. Ponadto kluczowym wyznacznikiem jakości opatrunku będzie zachowanie właściwej struktury fibryny, obecność komórek układu odpornościowego oraz cytokin, chemokin i czynników wzrostowych.

Największym wyzwaniem technologicznym będzie zaprojektowanie i wyprodukowanie prototypów specjalnych pojemników do otrzymywania opatrunków autologicznych o założonych wymiarach. Wyzwaniem technologicznym będzie: dobór i określenie składu materiału, z którego pozyskamy pojemniki (np. szkło, medyczna stal nierdzewna). Rodzaj materiału będzie istotnym czynnikiem wpływającym na czas polimeryzacji opatrunku wylanego do stworzonego pojemnika. W przypadku kompletowania gotowego zestawu wyzwaniem technologicznym będzie wybór odpowiednich elementów zestawu i weryfikacja kompatybilności poszczególnych jego części.

[1] F. Eisinger, J. Patzelt, and H. F. Langer, “The Platelet Response to Tissue Injury,” Front. Med., vol. 5, p. 317, 2018.

[2] P. Martin and S. J. Leibovich, “Inflammatory cells during wound repair: the good, the bad and the ugly,” Trends Cell Biol., vol. 15, no. 11, pp. 599–607, 2005.

[3] S. Ghanaati et al., “Advanced platelet-rich fibrin: a new concept for cell-based tissue engineering by means of inflammatory cells.,” J. Oral Implantol., vol. 40, no. 6, pp. 679–689, Dec. 2014.